Ekstraliga żużlowa

marcin8316

Sponsor, Wkład, Premia za wygraną u siebie, Premia za wygraną na wyjeździe, Premia za remis u siebie, Premia za remis na wyjeździe

Ekstraliga:
Kujawiak 2,2mln, 13tys, 20tys, 5tys, 11tys
Unibax 2,5mln, 14tys, 20tys, 5tys, 11tys
Kronopol 1,9mln, 13tys, 22tys, 6tys, 10tys
Atlas 2,4mln, 12tys, 22tys, 5tys, 12tys
Polsat 2,5mln, 11tys, 18tys, 4tys, 10tys
Marma 2,0mln, 12tys, 19tys, 6tys, 11tys
Orange 2,1mln, 15tys, 23tys, 4tys, 12tys
Adidas 2,2mln, 12tys, 19tys, 7tys, 11tys

I liga:
Złomrex 2,1mln, 11tys, 18tys, 2tys, 9tys
Pepsi 1,5mln, 11tys, 20tys, 6tys, 11tys
Budlex 1,7mln, 10tys, 16tys, 5tys, 10tys
Nike 2,0mln, 10tys, 17tys, 4tys, 8tys
Orlen 2,2mln, 8tys, 18tys, 3tys, 8tys
Azoty 1,8mln, 10tys, 18tys, 5tys, 9tys
Lech 1,6mln, 11tys, 20tys, 5tys, 10tys
Plus GSM 2,0mln, 9tys, 17tys, 4tys, 8tys

marcin8316

Atlas 2,4mln, 12tys, 22tys, 5tys, 12tys do Unii Leszno
Adidas 2,1mln, 11tys, 18tys, 2tys, 9tys do Stali Gorzów

Herni

Unibax 2,5mln, 14tys, 20tys, 5tys, 11tys Unia Tarnów
Nike 2,0mln, 10tys, 17tys, 4tys, 8tys RKM Rybnik

Denraul

Azoty- WTS Wrocław
Orlen- Lotos Gdańsk

Tomash

Kujawiak - Toruń
Plus - Ostrów

cobra-wm

zlomrex - czestochowa
polsat - grudziadz

MistrzDJoda

Orange-Polonia
Budlex-Lublin

jedrzej

Marma 2,0mln, 12tys, 19tys, 6tys, 11tys do rzeszowa
Lech 1,6mln, 11tys, 20tys, 5tys, 10tys do poznania

marcin8316

Kronopol 1,9mln, 13tys, 22tys, 6tys, 10tys do ZKŻ Zielona Góra
Pepsi 1,5mln, 11tys, 20tys, 6tys, 11tys do Startu Gniezno

aaa4

Jednak w pierwszy dzien Nowego Roku moje pustelnicze zycie od wczesnego ranka zaklocila az dwukrotnie Jin i jej rodzina. Najpierw o swicie zbudzil mnie ze snu najstarszy syn i powiedzial, ze czas isc po "pierwsza wode", jestem bowiem glowa rodu Nedokoro. Chlopiec byl powazny jak starzec latwo ulegajacy wplywom tego rodzaju miejscowych zwyczajow; wyciagnal w moja strone plan czerpania "pierwszej wody", trudny do odczytania, narysowany twardym olowkiem na odwrotnej stronie skladanej ulotki reklamowej. W slabym swietle pod schodami, przykuty spojrzeniem malych, gleboko osadzonych oczu, staralem sie wbic sobie do glowy szkic trasy, ktora wypracowala Jin, drogi prowadzacej do tegorocznej "pierwszej wody", ale okazalo sie to niemozliwe. Zrezygnowalem wiec, wrocilem na pietro, wlozylem plaszcz i otulilem sie nim szczelnie. A biedny chlopiec, ktoremu pewnie kazano towarzyszyc mi w wyprawie po "pierwsza wode", czekajac na mnie w milczeniu, drzal jak zmokly pies. Wstapiwszy do domu zobaczylem Takashiego i moja zone spiacych blisko siebie obok paleniska kon, w ktorym kilka wegli zarzylo sie jeszcze czerwonym ogniem. Za plecami Takashiego spal Hoshio, Momoko zas lezala pod wspolnym kocem z zona, jednak reka Takashiego pod kocem wyraznie dotykala boku zony, co sprawialo wrazenie, jakby oboje spali tu sami. Kiedy tak stalem przy wejsciu do kuchni, nieco skrepowany, nie mogac oderwac oczu od tego widoku, zreczny chlopiec Jin wydostal spod pieca kuchennego glebokie wiadro, ktore mialo spelnic te swieta, choc krotkotrwala role. Potem ruszylismy obaj w ciemnosc wypelniona padajacym sniegiem. Snieg powiedzial mi, ze skora na twarzy nabrzmiala i plonie, ale mimo to czulem sie tak spokojny, jakbym zapadl w stan inercji. Z melancholia przypomnialem sobie fatalna swiadomosc niemoznosci aktu plciowego, narastajaca jak rak miedzy mna a zona. Z pewnoscia - mowilem sobie - w koncu byloby najlepiej, gdybysmy wykorzystali jakakolwiek okazje ucieczki z tego grzaskiego bagna niemocy, powloczac ciezko nogami jak wyczerpani wojownicy. Mimo wszystko, nie dopuszczalem nawet mozliwosci stosunku plciowego miedzy Takashim i moja zona; po prostu moj umysl, opanowany jedynie koniecznoscia przedzierania sie przez sniezna ciemnosc, nawiedzaly chwilami tajemnicze wyobrazenia, w ktorych ogromna magnetyczna sila, tak stoicko tlumiona w stojacym penisie oblepionego sniegiem nagiego Takashiego, przenosila sie w jakis sposob na moja spiaca zone poprzez palce oparte na jej boku. Na drodze prowadzacej od szosy w dol ku brzegowi rzeki snieg byl jeszcze miekki. Jednak chlopiec szedl pewny siebie, jakby wioslujac w siegajacym mu do kolan sniegu, musial wiec uwaznie przygladac sie, gdy jego matka przekladala kartki kalendarza i tabele kierunkow i opracowywala trase prowadzaca do "pierwszej wody". Kiedy w polu widzenia ukazala sie rzeka, zamarlem w bezruchu, wstrzasniety widokiem czarnej wody uwiezionej w sniegu. Odlamki rojen unoszacych sie w mojej glowie, jeszcze nie do konca rozbudzonej, w tym momencie nagle zmrozone, spadly wszystkie na ziemie. Wydalo mi sie, ze ta czarna woda wywola we mnie cos strasznego i obrzydliwego, wiec broniac sie przed nia wypowiedzialem zaklecie: "Jestem obcy, nie mam zadnego zwiazku z ta dolina." Nawet jesli mi sie uda zaprzeczyc wszystkim jej znaczeniom, to jednak ta czarna rzeka uwieziona w sniegu pozostanie najgrozniejszym widokiem, jaki ujrzalem po powrocie w niecce doliny. Chlopiec chwile czekal na mnie, gdy bezradnie stalem w miejscu w obawie - jak to zinterpretowal -ze zapadne sie w glebszy snieg, wreszcie wyrwal mi z reki kubel i zgiety w pol poszedl na brzeg, zjezdzajac po osniezonym zboczu. Po krotkim i sciszonym, jakby wstydliwym plusku, wlokacy sie z trudem chlopiec wspinal sie pod gore z wiadrem wody oraz puszka po sproszkowanym mleku, nie wiadomo kiedy znaleziona, ktora rowniez ze czcia napelnil woda z rzeki.

-Przeciez mogles "pierwsza wode" dostac ode mnie! - zawolalem, ale chlopiec od razu przykryl dlonmi swoja puszke, jakby chcial ja uchronic przed moim atakiem.

Wtedy pojalem, jaka uparta mysl nabrala ksztaltu w jego glowie. Mianowicie moja "pierwsza woda", ktorej nie zaczerpnalem wlasnymi rekami, jest z tego powodu falszywa, natomiast jego "pierwsza woda" w puszce, nabrana przez niego osobiscie, jest prawdziwa. Dawniej rodzina Jin zawsze dzielila "pierwsza wode" z rodzina Nedokoro i dlatego jeslibym dzis zszedl sam na brzeg rzeki i nabral wody, syn Jin rowniez zadowolilby sie chyba czescia naszej prawdziwej "pierwszej wody". Ale skoro utknalem w tym punkcie i swoja "pierwsza wode" zdegradowalem do rangi falszywej, chlopiec Jin wpadl na pomysl, by nabrac do znalezionej puszki wlasnej wody, i teraz niesie ja do swej otylej matki. Jesli syn tej nieuleczalnie chorej na otylosc kobiety moze stac sie tak upartym mistykiem, to u podstaw tego calego procesu musi tkwic cos bardzo realnego. Teraz, kiedy juz bylem calkowicie rozbudzony, stopniowo zaczalem odczuwac glupote i bezsens tego przyjscia nad brzeg rzeki tak wczesnym rankiem, stracilem wiec humor i poszedlem brukowana droga z powrotem. Przyszlo mi na mysl, ze czerpanie "pierwszej wody" byloby czynnoscia odpowiednia dla Takashiego. Starajac sie, by dzis po raz drugi nie ogladac spiacych, przed domem wiadro z woda przekazalem chlopcu, polecilem, zeby zaniosl je do kuchni i wrocilem do spichrza, zmarzniety i obolaly. Moja drzemke zrujnowaly sny, w koszmarze sennym krzyczalem probujac wyrwac sie z uscisku dwoch poteznych lap o olbrzymiej sile, ktore wychynely z czarnej wody rzeki.

Przed poludniem znow przyszedl chlopiec, aby mnie powiadomic, ze jego matka z cala wychudla rodzina chce zlozyc zyczenia noworoczne. Gdy schodzilem po schodach na dol, ujrzalem Jin siedzaca na podwyzszonej podlodze sieni, zwrocona w strone wciaz padajacego sniegu, jeszcze grubsza niz kiedykolwiek przedtem, niby kula, ktora wtoczyla sie tu nie wiadomo skad. Zszedlem do samej sieni i aby oszczedzic Jin wysilku obracania sie, stanalem przed nia razem z jej rodzina. Na twarzy Jin podobnej do miednicy drzala napieta skora bez zadnej zmarszczki, oswietlona rownomiernie swiatlem odbitym od sniegu, rozpraszajacym sie na wszystkie strony i nie dajacym cienia; emanowala z niej osobliwa mlodzienczosc. Przygladajaca mi sie Jin dyszala ciezko, dlatego nie mogla wypowiedziec nawet slowa. Zaledwie kilka metrow spaceru z jej domu doprowadzilo ja do stanu konajacego delfina. Dopoki Jin milczala, jej rodzina rowniez nie odzywala sie, wiec zszedlszy na dol jakos bez powodu wzburzony, stalem teraz w dziwnym nastroju zaklopotania. Poza Jin, owinieta w rodzaj bezksztaltnego worka, bez przodu i tylu, bez gory i dolu, pozostali czlonkowie jej rodziny ubrani byli w zasadzie noworocznie, ja natomiast mialem na sobie sztruksowa koszule, ktorej nie zdejmowalem nawet na noc, oraz sweter, bylem przy tym nie ogolony. Zaczalem sie wiec martwic, czy Jin nie uzna, ze zlekcewazylem trud, ktory sobie zadala, zeby przyjsc do mnie z zyczeniami. Ale Jin po dluzszej chwili uspokoila oddech, odchrzaknela bezsilnie i zaczela mowic zachrypnietym glosem, wyraznie demonstrujac dobra wole:

-Panie Mitsusaburo, wszystkiego najlepszego w Nowym Roku!

-Ja tez wam zycze wszystkiego najlepszego.

-Coz najlepszego moze zdarzyc sie tak nedznej jak ja osobie! - powiedziala Jin, sztywniejac nagle. - . Gdyby na przyklad trzeba bylo uciekac, ja bym nie mogla, pozarlyby mnie psy albo umarlabym z glodu!

-Nie przypominaj tu tej starej opowiesci, to przeciez historia o ucieczce calej wioski, starsza jes